روز مرگی...

آدم گاهی وقت ها فکر میکنه در اوج خوشبختی هست و کم کم بدون اینکه بفهمه میبینه که دیگه اون اوج خوشبختی واسش عادی شده... 

اون وقت میفهمه که دوچار  روز مرگی شده. و اون موقع هست که به فکر می افته تا یه خوشبختی جدید وارد زندگیش کنه و کم کم... 

اون موقع هست که اگه یکی به زندگی طرف نگاه کنه با خودش میگه عجبا... 

عجبا که این آدم ها چه زیاده خواه هستند و چه تنوع طلب... 

ولی دریغ از اینکه کسی نیست بفهمه که این تنوع طلبی نیست و زیاده خواهی نیست بلکه به دنبال خوشبختی بیشتر بودن هست... 

اشتباه هست؟؟؟